Gedanken - Σκέψεις

Je mehr ich ueber mein Leben nachdenke, umso tiefer schlagen sich die Wunden
der Vergangenheit in mein Fleisch.
Darum versuche ich, ueberhaupt alles Vergangene zu vergessen.
Was mir nicht immer gelingt.
Ich bin stumm geworden und spreche kaum noch.
Versuche nun, mich abzutrennen von der Welt.
Dieses sehe ich als eine Erloesung an.
Es schmerzt nicht im geringsten!

The more I think about my life, the deeper the wounds of my past
reopen in my flesh.
I try to forget the past.
Which is not easy.
I barely speak.
I have become mute.
Now, I try to separate myself from the world.
I see this as a relief.
It does not hurt at all!

Όσο περισσότερο σκέπτομαι για τη ζωή μου, τόσο ποιο βαθιά

ανοίγουν ξανά οι πληγές του παρελθόντος στη σάρκα μου.

Προσπαθώ να ξεχάσω το παρελθόν.

Δεν είναι πάντα εύκολο

Μόλις μετά βίας μιλώ.

Έχω γίνει βουβή

Τώρα προσπαθώ να χωριστώ από αυτόν τον κόσμο...

Το βλέπω ως μια ανακούφιση

Και δεν πονώ καθόλου!.